Shoppen, drinken en gokken

Geen zorgen, de titel is wat overdreven. ;)

Wat gegrom toen de wekker ging vanmorgen om acht uur. En aangezien er bij een vakantie geen gegrom hoeft te komen kijken, verstandig de wekker afgeduwd en verder geslapen. Uiteindelijk om 11u30 toch maar uit bed gerold, opgefrist en richting de stad vertrokken.

De metro genomen naar Orchard Road. Dit is de bekendste straat voor locals en toeristen om te shoppen. Toen we de metro verlieten en we in een grote hal terecht kwamen, begrepen we direct waar de link gelegd kon worden. Vijftien verdiepingen hoog en minstens 100 meter in lengte doken honderden winkels en restaurantjes op met alle bekende merknamen die je maar kunt bedenken. Kort wat gegeten en het domein wat rondgelopen, om dan uiteindelijk pas het gebouw te verlaten en nu echt de Singapoorse straat op te gaan.

Hoge gebouwen reikte voor ons uit langs een lange hoofdweg, genaamd orchard road. Het gebouw waarvan wij dachten dat het 'het' shoppingscenter was, was slechts een zandkorrel op een strand. Overal gigantische winkels die telkens één merknaam representeerde,... ik wil ze gerust opsommen, maar alles waar jij aan denkt kun je hier terug vinden...geen zorgen.

Onze missie, handschoenen en een lange broek om een berg te beklimmen. Lijkt eenvoudig, achteraf een onhaalbare missie met al die krachtpatser van merken die mijn kredietkaart limiet niet aan kan. We wachten wel tot in Maleisië.

Onze tocht verder gezet richting Marina Bay, het modernste stukje Singapore. Onderweg een huwelijk gecrashed, vlug een foto gemaakt, een officiële uitreiking gecrashed, vlug een foto gemaakt, en.. nee dat was het.

Eenmaal aangekomen bij Marina Bay richting het Marina Bay resort gewandeld. Een gebouw bestaande uit drie torens, met bovenop (57 verdiepingen hoog) een overkoepelend zwembad van 350 meter lang, een rooftop restaurant en een skybar. De foto's zullen een beter beeld kunnen geven over mijn omschrijving.

Twee uur vertoefd in de skybar. Ieder twee drankjes was toch al gauw vijftig dollar. We hadden ook voor een fles wijn kunnen gaan van 12800 dollar. Nee, ik heb geen nulletje teveel genoteerd. Ik vermoed dat je wel op voorhand moet betalen als je die fles wilt bestellen en je niet de privilege hebt om te zeggen dat die naar kurk smaakt...

Gewacht tot de zonsondergang, een paar (honderd) panorama foto's gemaakt en daarna afgezakt naar beneden. Een wandeling gemaakt richting de stalen bomen, the marine garden. Gigantische constructies in boomvorm, gelegen in een prachtig park. Duidelijk dat dit een toeristische trekpleister is, want de mensenstroom die uit het park kwam, deed vermoeden alsof er een eindeloze broedmachine aanwezig was die mensen kweekte. Ja, een beetje futuristisch mag er wel gedacht worden als je een park betreed met stalen bomen.

Na het park, wat gegeten in een gigantische foodcourt. Alles lijkt hier gigantisch, maar dat moet dan ook wel om zoveel mensen te verwerken. Als afsluiter van de avond het grootste casino ter wereld binnen gegaan. En dit was inderdaad niet gelogen. Na drie paspoort controles, veel beveiligingsagenten die je van kop tot teen bekijken, kwamen we in een zaal die alleen via foto uit te leggen valt. Duizenden speeltafels en duizenden slots verspreidt over ja...veel vierkante meters allicht.. Ons gokje gewaagd en na drie uur buiten gewandeld met een kleine honderd dollar winst. Die kon dan weer gebruikt worden om de taxi naar huis te betalen, aangezien de metro inmiddels niet meer reed.

De taxirit was een zeer vriendelijke man die aan het stuur zat. Een wat gebrekkig gesprek gedurende heel de rit op gang gehouden, ondanks beide partijen vaak elkaar niet begrijpen. Doch een leuke rit.

Taxi uit, hotel in. Morgen uitchecken en om 17u40, lokale tijd, naar Borneo vliegen.