Laatste vlucht, aankomst Bali

De eerste vertraging na 23u reizen is een feit. Het eiland van Bali is in zicht..of juist niet. Een gigantische donderwolk heeft zich gevleid boven de luchthaven van Bali. Blijkbaar mochten we niet door de wolk vliegen om te kunnen landen, waardoor het vliegtuig een vijftal rondjes rond de wolk heeft gevlogen. Een prachtig schouwspel om de fascinerende wolk langs alle kanten te kunnen aanschouwen. Maar ten koste van een tweetal uur.

Uiteindelijk rustig geland, en via de trappen het vliegtuig verlaten. In een lange broek en dikke zwarte pull was het een warm onthaal. Na slechts enkele minuten wachten, arriveerden onze koffers via de loopband. Ik volgde de pijlen naar de exit en zocht mijn naam tussen massa mensen die ons kwamen onthalen...of eerder dollartekens door de uitgang zagen lopen. "Rickkie" zag ik op een bordje staan. Ja, dat zal wel van Hannes afkomstig zijn. Na een korte kennismaking was ik zijn naam al vergeten en moesten ik blijven wachten bij het taxigedeelte terwijl hij zijn auto haalde. Voor de eerste keer merkte ik hoe verloren ik mij voelde in de onbekende drukke omgeving van de luchthaven Denpansar.

Ik stapte in en vertrok voor een drie uur durende reis naar Amed. Verkeer was er genoeg, verkeerregels precies iets minder. Buiten het feit dat ze links rijden, was er totaal geen overzicht te behouden terwijl ik naast mijn chauffeur zat. Links of rechts op de baan rijden kennen ze niet, voorsorteer lijnen zijn louter decoratief, inhalen kan langs alle kanten en stoplichten worden in alle kleuren genegeerd. Iedere inhaalmanoeuvre, en hier is het echt een manoeuvre, gaat vooraf met claxonneren. Tevens iedere bocht wordt luid geclaxonneerd. Allicht om voetgangers, honden of brommers te waarschuwen dat er een auto met snelle vaart de bocht om komt. De wet van de sterkste of beter gezegd de brutaalste is hier van kracht.

Onderweg geluisterd naar Chris Brown, Pink en andere top 40 artiesten. Wat gebabbeld over studie, liefde en vakantie. Een oog dicht doen had tenslotte toch geen zin. De combinatie van de donkerte van de avond, de rijstijl en drukte, maakte het geen saaie reis.

Aangekomen in Amed betaalde ik de chauffeur de afgesproken 450.000 en werd ik hartelijk onthaald en naar mijn bungalow gebracht met terras aan zee. De foto's die ik eerder had doorgekregen van Hannes logen er niet om. Een prachtig droombed en een bad met uitzicht op de zee.

Een paradijs, om het beter te omschrijven...