De Gili Eilanden deel I

De wekker gaat, althans dat dacht ik, toen ik een haan hoorde kraaien. Echter stond er weer vrolijk een haan op mijn terras, denkend dat hij wel even de zon naar boven kon kraaien. Half zes, maar opzich klaarwakker voor weer een interessante dag.

Een heerlijk douche en dan richting de bungalow van Hannes en Karolien gewandeld. Om 7u45 zouden we ons ontbijtje krijgen en om 8u30 zouden we worden opgehaald om richting de speedboat te gaan die ons naar de tropische Gilli eilanden zou brengen.

Na een uur wachten nog steeds geen chauffeur te bekennen. Wajan, de eigenaar, ging voor ons eens bellen waar hij bleef. Rond tien uur kwam de chauffeur aan met de mededeling dat de boot ondertussen wel al weg was, maar we gerust de boot van morgen mochten nemen. Dit was uiteraard niet 'ok' voor ons. Karolien, die gelukkig niet op haar mondje gevallen is en zich goed uit zulke situaties kan praten, heeft voor de aanleiding gezorgd dat er naar een oplossing gezocht werd door de chauffeur en door Wajan. Na veel telefoontjes en veel geduld de deal gekregen dat we gratis naar padang bay mochten rijden om daar de publieke speedboat te nemen.

Om even een kort schets te maken van onze deal, en de uiteindelijk gekregen deal:
- Oorspronkelijke deal: Heen en terug ticket met speedboat vanuit Amed, en taxi van Amed naar Ubud na het bezoek van de Gilli eilanden. Dit voor het bedrag van 1,5 miljoen voor iedereen samen.
- Gekregen deal: 2u durende taxitrit naar Padang Bay, publieke speedboat heen en terug, taxi van Padang Bay naar Amed, taxi van Amed naar Ubud.

Toen we aankwamen in Padang Bay zagen we echter hoe dat onze 1,5 miljoen volledig aan de organisatie van de publieke boot werd gegeven. Wat inhield dat ze niets overhielden voor hun eigen taxiritten die ze ons beloofd hadden. Achja, niet ons probleem!

Een ontzettend luxe boot bracht ons naar Gili. Zeven zware motoren achter op de boot brachten ons in razende vaart naar het eiland in vijftig minuten. We mochten ieder hoekje van de boot betreden..letterlijk..Je kon nog net niet op de motoren gaan zitten.

Daar kwam het dan in zicht. Een eiland met witte stranden en tropische bomen. Aangekomen werd het gelijk duidelijk dat we hier geen enkel gemotoriseerd voertuig zouden zien. Enkel een fiets of paard met kar was het gebruikelijke transportmiddel.
We gingen op zoek naar een slaapplaats voor de komende twee nachten. Na her en der wat prijzen te hebben gevraagd kwamen we erachter dat 400.000 per nacht voor drie personen in verhouding het gemiddelde was.

Onze zakken neerzetten en het eiland eens gaan verkennen!