NMBS of Thalys en de eerste vlucht

Na lang twijfelen tussen de NMBS in combinatie met de NS of een tripje met de Thalys, toch de keuze kunnen maken.

Ondanks dat de Thalys zekerheid biedt dat ik mijn bestemming op tijd zou bereiken is het prijskaartje het dubbele. Daarom dan ook maar de gewone intercity tussen Brussel en Den Haag CS het voordeel van de twijfel gegeven.

Vroegere ervaringen, waarin ik tweewekelijks de Intercity nam tussen Rotterdam en Brussel vaak genoeg meegemaakt dat ik uren stil stond. En dan bedoel ik ook letterlijk stond. Overvolle wagons, krijsende kinderen, en geen plaats om te zitten tot in Roosendaal. En als je dan de pech hebt dat er een mededeling komt dat er door een seinstoring of een defect aan de locomotief een onvoorziene vertraging is van een x aantal minuten of in de ergste gevallen x aantal uur, dan word je niet vrolijk!

Echter deze keer mag ik niet klagen over de perfecte verbinding die ik had van Leuven naar Mechelen, Mechelen naar Rotterdam, Rotterdam naar Schiphol.
Directe overstap, en ondanks de tweede trein wat vertraging had, is de laatste trein braaf blijven wachten zodat ik de aansluiting kon halen (en uiteraard de andere passagiers die dezelfde route namen.

Om 9u30 stapte ik dan ook uit de trein en liet me opgaan in de massa van culturen dat Schiphol te bieden heeft. Na wat rond te dwalen, op zoek naar de vertrekhal en de accomodaties om mijn financiën in orde te brengen, kwam ik het wisselkantoor tegen. Een vrolijke dame aan het onthaal heeft ervoor gezorgd dat ik als een miljonair het wisselkantoor verliet. Een kleine vier miljoen Indonesische Roepia's was ik rijker.

Op naar het volgende, de vertrekhal. Check-in rij 31 moest ik hebben. Helemaal in de uiterste hoek van de luchthaven. Na een vijftal minuten wandelen, dan ook aangekomen. Waar andere check-in rijen netjes bewaakt werden door de koninklijke maurichissee (als ik het juist schrijf) met een normaal blauw uniform en een handpistool, moest check-in 31 en 32 het doen met wat heftigere individuen. Donkerblauw/zwart gekleed, body armor, een Side pistool aan het been en een mitrailleur in de hand. En dat zes stuks naast elkaar aan beide kanten is best euhm intimiderend. Veiligheid voor alles zeker?..

Aangezien ik als een van de eerste incheckte mocht ik kiezen waar ik wou zitten. Keuze makkelijk gemaakt. Raam, niet onder de vleugel aub en kunt u mij vertellen hoe de zon staat gepositioneerd richting Dubai. Een lach verscheen aan de overkant van de balie en het ijs was gebroken. Niet dat dat nodig was voor een contactmoment van een drietal minuten. Maar een beetje humor in de ochtend kan nooit kwaad :)

Na de gewone check-in doorgestroomd naar het taxfree gedeelte van Schiphol. Winkel in winkel uit, winkel in winkel uit, en dan de geweldige som van 1 euro 50 besteedt aan het kopen van een puzzelboekje. Daarna mij even gesetteld aan de wifi stations van KPN en nog een mailtje beantwoord, wat sms'jes verstuurd en facebook nog een laatste keer gechecked in het Europese luchtruim, vooraleer het vliegtuig in te stappen.

Nu inmiddels, tijdens dit schrijven een drietal uur in het vliegtuig. Kennis gemaakt met ... Tja niemand..ik lig languit over drie stoelen. Heerlijk rustig in het vliegtuig. Wel al kennis gemaakt van het eten. Altijd wel voorstander van vliegtuigvoedsel. Heerlijk om zo van die kleine prulletjes voorgeschoteld te krijgen heel de reis, een koekje hier, een drankje daar, een maaltijd met een zogezegde pompoentaartje. Ook al smaakt het naar een simpele cake met rozijnen..of rund, wat net zo goed kip of iets anders kon zijn gecoverd onder de overvloedige dikke saus.

Inmiddels een landing gemaakt in Abu Dhabi. Een korte stop van een uur. Ik kom uit in een ronde open plaats. En na drie toertjes te hebben gemaakt, wat winkeltjes bekeken, stel ik mezelf de vraag 'uit welke gate van deze cirkel kwam ik ook alweer?'. Ik moet tenslotte terug op hetzelfde vliegtuig geraken. Dus hiermee eindig ik deze blog en de volgende zal allicht vanuit Bali worden geschreven!